Οι καλοκαιρινοί προκριματικοί στα κύπελλα Ευρώπης είναι δοκιμασία – και θα πρεπε να μην τον ξεχνάμε – αλλά η ραστώνη του ελληνικού καλοκαιριού παίζει στις ελληνικές ομάδες περίεργα παιγνίδια: όλα μοιάζουν απλά κι εύκολα ενώ μόνο τέτοια δεν είναι. Πολύ φοβάμαι πως αντί να δούμε τις ελληνικές ομάδες να κυνηγάνε την 13η θέση στην Ευρώπη (πράγμα που φέτος έμοιαζε πιθανό εξαιτίας της απουσίας των Ρώσων και των προβλημάτων των Ουκρανών) θα τις δούμε κάποια στιγμή καλοκαιριάτικα να αποκλείονται όλες! Το πάθημα του ΠΑΟΚ στη Σόφια π.χ έχει κάτι το πραγματικά απερίγραπτο: μπορεί να εξηγηθεί μόνο αν δεχτεί κανείς ότι ο ΠΑΟΚ πήγε εκεί χωρίς να έχει ιδέα τι ομάδα θα αντιμετωπίσει. Γίνεται; Φυσικά.
Απόλυτη αιχμαλωσία
Σε ένα κατάμεστο γήπεδο, στο οποίο η ατμόσφαιρα ήταν καταπληκτική (και σε αυτό οι Βούλγαροι έδωσαν μαθήματα…), οι γηπεδούχοι θυμήθηκαν τα περασμένα τους μεγαλεία κι έπιασαν τον ΠΑΟΚ αιχμάλωτο. Η Λέφσκι έκανε το 1-0 πριν καν συμπληρωθεί ένα λεπτό με τον Γουέλτον και διπλασίασε τα τέρματά της στο 19’ με τον Μπάρι μετά από μια ιδανική αντεπίθεση. Όλα αυτά μοιάζουν ακόμα περισσότερο λαμπρά αν σκεφτεί κανείς ότι η Λέφσκι είναι μια ομάδα που τερμάτισε πέρυσι πέμπτη στο πρωτάθλημα Βουλγαρίας (που δώδεκα χρόνια το κερδίζει η Λουντογκόρετς από τα Χριστούγεννα), πως στην Ευρώπη πρόσφατα διαλύθηκε σε δυο ματς από την ΑΕΚ Λάρνακας και χθες τις έλειπαν και πέντε παίκτες που θεωρούνται βασικοί και για αυτό ο προπονητής της, ο πανέξυπνος Σμαϊλοφ, έκανε την πρώτη αλλαγή στο ματς στο 85΄απλά για να κερδίσει χρόνο! Αυτή η ομάδα έκανε τον ΠΑΟΚ στο πρώτο ημίχρονο να τρέχει και να μην φτάνει και στο δεύτερο όταν κλείστηκε και του άφησε τη μπάλα δεν του επέτρεψε να κάνει ευκαιρία! Αλλά για ποιον ΠΑΟΚ μιλάμε;
Καμία σχέση με ομάδα Λουτσέσκου
Η ομάδα που κατέβασε χθες ο Λουτσέσκου πρώτα από όλα δεν έμοιαζε ομάδα δική του. Ομάδα του Λουτσέσκου στην οποία να αγωνίζονται καλοκαιριάτικα έξι καινούργιοι παίκτες δεν έχει υπάρξει. Το αποτέλεσμα ήταν μια ομάδα χωρίς καμία συνοχή. Η γραμμή της άμυνας πρέπει να είναι η χειρότερη που έχει εμφανιστεί στην ιστορία του ΠΑΟΚ στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Στο πρώτο γκολ όλα ξεκινάνε από ένα ελεύθερο του τερματοφύλακα (!) κι αρκεί μια (από τις πολλές) λάθος εκτιμήσεις του Κάργα για να φτάσει ο Γουέλτον απέναντι από τον τερματοφύλακα και να σκοράρει. Στο δεύτερο γκολ, ο Σάστρε έχει εξαφανιστεί, ο δεξιός διάδρομος είναι εντελώς άδειος και τέσσερις παίκτες της Λέφσκι θα μπορούσαν να παίξουν χαρτιά κι όποιος κερδίσει να στείλει τη μπάλα στα δίχτυα! Ο Ινγκασον ήταν ο μόνος που προσπαθούσε να συμμαζέψει, τα ασυμμάζευτα αλλά δεν αρκούσε. Ο Σάστρε ρεζιλεύτηκε από τον Γουέλτον, ο Κάργας έδειξε όλες τις αδυναμίες του όταν μετά από χρόνια χρειάστηκε να βγει πιο ψηλά και να μην αμύνεται μέσα στην περιοχή, ο νεοφερμένος Ράφα Σουάρες έκανε κάποιον Ρονάλντο να μοιάζει κράμα Κριστιάνο και «Φαινόμενου»! Στο δεύτερο ημίχρονο η είσοδος του Κούρτις στη θέση του Ντάντας βοήθησε τον ΠΑΟΚ να αποκτήσει τουλάχιστον κάτι που έμοιαζε μεσαία γραμμή, αλλά ο ΠΑΟΚ ήταν φλύαρος και φάση κανονική στο ματς δεν έκανε, αφού μεταξύ άλλων προβλημάτων δεν υπήρχαν και κυνηγοί. Ο Ζίφκοβιτς κουράστηκε γρήγορα, ο Κούτσιας είναι ψαρωμένος, ο Κουαλιάτα πρέπει ακόμα να καταλάβει που βρίσκεται και το μόνο καλό είναι ότι εμφανίστηκε κάποια στιγμή ο κλώνος του Τζάλμα Κάμπος που λέγεται Νάρεϊ κι έκανε δυο τρεις σέντρες από τα δεξιά. Τα ακόμα χειρότερα ήταν οι δηλώσεις του Λουτσέσκου στο τέλος που είπε ότι περιμένει παίκτες (ο ΠΑΟΚ έχει αυτή τη στιγμή δέκα χαφ και έξι στόπερ!) κι ότι ο Κούτριτς έχει ένα πρόβλημα με το σύλλογο και πρέπει να το λύσει – μυστήρια πράγματα.
Στην Τούμπα ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί ένα τέλειο ματς για να προκριθεί – όπως τον είδα για να έχει τύχη πρέπει να κερδίσει με 3-1 (και να πάει το ματς στην παράταση) ή 4-1 για να προκριθεί: μου μοιάζει αδύνατο να μην δεχτεί γκολ. Δεν τον καταδικάζω, πιστεύω πως οι ευκαιρίες που έκανε στο πρώτο ημίχρονο δείχνουν ότι μπορεί το πράγμα να γυρίσει, αλλά ο ΠΑΟΚ θα χρειαστεί ένα ματς σαν το χθεσινό του Αρη. Κι αυτό τέτοια εποχή δεν είναι εύκολο.
Ξεκάθαρες κι απλές ιδέες
Ο Αρης ήταν σε καλό δρόμο και σας το είχα γράψει όταν τον είδα στο φιλικό με τον Ολυμπιακό. Οπλο του, πρώτα από όλα, οι ξεκάθαρες ιδέες του Μπούργκος. Η βάση της σκέψης είναι απλή και είναι η πρέπουσα για την εποχή: η άμυνα πρέπει να στηρίζεται σε όσους στην ομάδα ήταν πέρυσι και στην επίθεση πρέπει να υπάρχουν παίκτες που με προσωπικές ενέργειες μπορεί να κάνουν τη διαφορά διότι είμαστε πολύ νωρίς για να περιμένουμε αυτοματισμούς και μεγάλη συμμετοχή στη δημιουργία. Ο Αρης έπαιξε πάλι κάτι σαν 4-4-2 (που γινόταν εύκολα 4-2-4), αλλά το βασικό ήταν ότι οι ρόλοι ήταν ξεκάθαροι: οι αμυντικοί ήταν αμυντικοί, οι κόφτες κόφτες και οι κυνηγοί είχαν το μυαλό στο γκολ. Κάπως έτσι διέσυρε την Γλόμελ κερδίζοντας 5-1 παρόλο που βρέθηκε να χάνει με 0-1 στο 10΄ μετά από ένα αυτογκόλ του Φαμπιάνο: για την ανατροπή αρκούσε η εξαιρετική εκμετάλλευση στημένων φάσεων και η όρεξη των κυνηγών του. Ο Γκρέι ισοφάρισε γρήγορα με πέναλτι κι ο Ιτούρμπε με τον Πάλμα έδειξαν πόσο σημαντικό είναι να έχεις καλούς εκτελεστές φάουλ γράφοντας ο πρώτος το 2-1 και ο δεύτερος το 4-1 – στο ενδιάμεσο ο Καμάτσο έγραψε το 3-1.Κερασάκι στην τούρτα το 5-1 του Γκρέι σε άδειο τέρμα μετά από ασίστ του Πάλμα κι ενώ ευκαιρίες υπήρξαν κι άλλες μολονότι η ένταση ήταν σχετικά χαμηλή, το τρέξιμο δεν ήταν δαιμονισμένο και ο ρυθμός δεν ήταν καταιγιστικός – σκεφτείτε να μπορούσαν να επιταχύνουν και περισσότερο, ειδικά οι κυνηγοί!
Κυνηγοί πραγματικοί και ορεξάτοι
Ακόμα καλύτερη και από την νίκη- πρόκριση είναι η αίσθηση που άφησαν αυτοί οι κυνηγοί: όλοι τους έδειξαν έτοιμοι και η ετοιμότητα αυτή επιτρέπει να μπει το στοίχημα που λέγεται Ζερβίνιο χωρίς άγχος. Αν η μεταγραφή του προικισμένου, αλλά προερχόμενου από δύσκολη χρονιά, κυνηγού δεν βγει, δεν έγινε κάτι: λύσεις υπάρχουν. Αν βγει στο Βικελίδης θα γίνουν πολλά πάρτι. Στο μεταξύ, απόντος του Ζερβίνιο, οι παρόντες οργάνωσαν στο Βικελίδης το πρώτο. Ο Γκρέι έδειξε ότι ξέρει τη θέση του φορ, χωρίς μάλιστα να είναι στατικός παίκτης. Ο Καμάτσο έχει γκολ και ξέρει πολύ καλά το παιγνίδι των συγκλήσεων – μιλάμε για κάποιον που μικρός έφτασε στη Λίβερπουλ: το θέμα είναι τα μυαλά που κουβαλάει. Ο Ιτούρμπε έχει πλέον προσαρμοστεί και δίνει την εντύπωση πως φέτος θα είναι άλλος παίκτης. Τη μεγαλύτερη ωστόσο χαρά την δίνει η πρόοδος του Πάλμα. Ηρθε πέρυσι στη Θεσσαλονίκη εντελώς άγνωστος, του δώσανε χρόνο να προσαρμοστεί χωρίς πίεση και θα χαρούν φέτος ένα ολοκληρωμένο κυνηγό που θα φέρει στο ταμείο πολύ σοβαρά χρήματα.
Οποιος απορεί για το αν ο Αρης θα λύσει το περσινό του πρόβλημα, που ήταν το γκολ, πήρε μια πρώτη απάντηση. Ο Θοδωρής Καρυπίδης δείχνει πως χτίζονται ομάδες χωρίς τρελά έξοδα: μοίρασε τα χρήματα που έδινε πέρυσι στους Σούγκρεν, Γκάνεα, Σάσα, Ματίγια, Γκάμα, Καμαρά, Μήτρογλου, Μπερτόλιο κτλ πολύ σωστά. Ο Αρης οφείλει να κερδίσει και την άλλη εβδομάδα τους Λευκορώσους και μετά τον περιμένουν δυο δύσκολα ματς με την Μακάμπι Τελ Αβίβ. Αλλά το βασικό είναι ότι υπόσχεται πολλά, έχει πλάνο και ήδη αρέσει. Από τον ιό της γκρίνιας που έχει χτυπήσει όλους τους υπόλοιπους, αυτός δεν κινδυνεύει. Άλλωστε ιστορικά έχει σε όλα τα στραβά, απίστευτα αντισώματα….
